Co teraz?
uśmiechamy się do siebie jak dawniej,
jeden delikatny ruch
i wszystko rodzi się na nowo.
A-ale ty odmawiasz.
nagle nabieram na twarzy czerwieni,
nie ze wstydu, lecz ze złości,
wiązka pełna nadziei już nic nie zmieni.
A co, jeśli
świat zmusi nas do rychłego upadku?
Rzecz wszakże niemożliwa, świat jest doskonały,
lecz tylko mieszkańcy niewystarczająco wrażliwi.
A co, jeśli
los znów połączy te dwie nienawistne istoty?
Przebici na wylot, rozpruci od wewnątrz,
nie znają umiaru w kochaniu i odrzucaniu.
A co, jeśli
przyjdzie mi kiedyś zatracić się i opaść na dno?
Jak wrak osunę się tam, gdzie światło już nie dociera,
w powolnym tempie mijał będę błyski nadziei.
A co, jeśli...
to wszystko
jest prawdą?